Καλημέρα σας από την πανέμορφη και γραφική χώρα των Ίνκας. Τι ωραία πράγματα θα δούμε και σήμερα για την διοργάνωση? Μήπως θα δούμε στοιχεία για τους αρχαίους θεούς? Μήπως θα κάνουμε περιοδεία στα θαυμαστά μνημεία του ιστορικού αυτού πολιτισμού? Δε θέλω να σας κρατάω άλλο σε αγωνία εκλεκτοί μας αναγνώστες και προχωρώ στο περιεχόμενο.
Από τα υψίπεδα του Μάτσου Πίτσου λοιπόν μας έρχονται οι πληροφορίες της δυναμικής αυτής ομάδας μόνο για τους αγαπημένους αναγνώστες της σελίδας. (Όχι , δεν το έβγαλαν Μάτσου Πίτσου επειδή είχε καλές πιτσαρίες).
Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου του Περού εκπροσωπεί τη χώρα στο διεθνές ποδόσφαιρο από το 1927. Διοικείται από την Περουβιανή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου. Είναι ένα από τα 10 μέλη της Νοτιοαμερικανικής Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου της (CONMEBOL). Η Περουβιανή ομάδα απόλαυσε τις πιο επιτυχημένες περιόδους της στις δεκαετίες του 1930 και του 1970. Παίζει εντός έδρας αγώνες κυρίως στο Estadio Nacional στη Λίμα, την πρωτεύουσα της χώρας.
Τελευταίος αγώνας.
4 Ιουνίου Περού – Κολομβία 0-3
Σε ένα μοιρασμένο παιχνίδι με ευκαιρίες (12-11) και κατοχή (49-51%) , το Περού κατάφερε να χάσει 0-3. Δεν το λες και καλό οιωνό . Μόνη δικαιολογία ότι έπαιζε με παίκτη λιγότερο από το 45′ με την αποβολή του Τράουκο. Το αποτέλεσμα αυτό αφήνει την ομάδα στον πάτο της βαθμολογίας για τα προκριματικά του Παγκοσμίου κυπέλλου.
Ιστορία :
Η ομάδα του Περού έχει κερδίσει δύο φορές το Κόπα Αμέρικα, έχει προκριθεί σε τέσσερις τελικές φάσεις του Παγκοσμίου Κυπέλλου της FIFA και έχει συμμετάσχει στο Ολυμπιακό τουρνουά ποδοσφαίρου του 1936. Έχει μακροχρόνιες αντιπαλότητες με τη Χιλή και με τον Ισημερινό. Η Περουβιανή ομάδα είναι γνωστή για τις λευκές εμφανίσεις της διακοσμημένες με μια κόκκινη “λωρίδα” που κατεβαίνει από τον αριστερό ώμο στο δεξί ισχίο – αυτό το βασικό σχέδιο χρησιμοποιείται συνεχώς από το 1936. Τα λευκά και κόκκινα χρώματα, που λαμβάνονται από την εθνική σημαία της χώρας, δημιουργούν το κοινό ισπανικό ψευδώνυμο της ομάδας, La Blanquirroja (η ασπροκόκκινη).
Η Μπλανκιρόχα έλαβε μέρος στο εναρκτήριο Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA το 1930 και κατέκτησε την κορυφή στους Μπολιβαριανούς Αγώνες του 1938 και στο Κόπα Αμέρικα του 1939, με ηγέτες τους παίκτες Τεοντόρο Φερνάντεζ, Χουάν Βαλντιβιτσέσο και Αλεχάντρο Βιλανουέβα. Η 2η επιτυχημένη περίοδος του Περουβιανού ποδοσφαίρου τη δεκαετία του 1970 του έφερε παγκόσμια αναγνώριση, με παίκτες όπως ο Έκτορ Τσαμπιτάζ, ο Ούγκο Σοτίλ και ο Τεοφίλο Καμπίλας. Αυτή η ομάδα προκρίθηκε σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα της FIFA και κέρδισε το Κόπα Αμέρικα το 1975.
Αποστολή :
Ο Αργεντινός Gareca ξεκίνησε τη προπονητική του καριέρα με την Talleres το 1996. Το 1997, έφυγε από την ομάδα για να αναλάβει την Independiente, αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν ικανοποιητικά και επέστρεψε στην Talleres αργότερα εκείνο το έτος.
Ο Gareca οδήγησε την ομάδα στην πορεία της στο Primera B Nacional (δεύτερη κατηγορία Αργεντινής) το 1997-98, στο οποίο κέρδισε την προαγωγή στην Primera División. Το 1999, την οδήγησε στον πρώτο σημαντικό τίτλο της, το Copa CONMEBOL. Αν τώρα ψάχνεστε τι είναι το Κόπα COMENBOL μην ανησυχείτε.. Είναι απλά η 2η τη τάξει διασυλλογική διοργάνωση στη Νότιο Αμερική , κάτι σαν το κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Ακολούθησε μια μακρυά πορεία σε ομάδες της Κολομβίας , Αργεντινής και του Περού ώσπου τον Φεβρουάριο του 2015, ο Gareca διορίστηκε ομοσπονδιακός της Περουβιανής εθνικής ομάδας. Από την πρώτη στιγμή που διορίστηκε, η απόφαση είχε προκαλέσει αρκετές επικρίσεις μεταξύ των Περουβιανών ποδοσφαιρικών κύκλων λόγω του γεγονότος ότι ήταν ο άνθρωπος πίσω από την τρέχουσα αγωνιστική κρίση του Περού, κατηγορώντας τον για το γκολ που σκότωσε το όνειρο της πρόκρισης στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986. (Είχε σκοράρει εναντίον τους ως μέλος της μεγάλης εκείνης Αργεντινής).
Ο νέος είναι ωραίος αλλά….
Το 2021, η μπλανκιρόχα είναι μια ομάδα που αγωνίζεται να βρει αυτοπεποίθηση και φόρμα , με αιχμή του δόρατος έναν 37χρονο επιθετικό χωρίς πραγματικά βιώσιμο μακροπρόθεσμο αντικαταστάτη. Φανερή είναι η μεγάλη ανάγκη αναζωογόνησης. Το Περουβιανό πρωτάθλημα δεν φημίζεται ακριβώς για την προώθηση νέων ταλέντων που προέρχονται από την ακαδημία τα τελευταία χρόνια.
Ο Kluiverth Aguilar είναι μία από τις εξαιρέσεις σε ηλικία μόλις 18 ετών για τον οποίο η Μάντσεστερ σίτυ προσέφερε πέρυσι 2.8 εκατομμύρια ευρώ στην Αλιάνζα Λίμα και ο Arón Sánchez είναι ένας άλλος 18χρονος αμυντικός που περνάει σε ανώτερο επίπεδο για την Cantolao.
Αυτές, ωστόσο, αποτελούν εξαιρέσεις από τον κανόνα για τις πρόσφατες ομάδες του Περού. Ο Gareca έχει συνθέσει κυρίως τις πρόσφατες ομάδες του με παίκτες τουλάχιστον 21 ετών. Φαίνεται ότι εκτιμά την εμπειρία και τη χημεία των ομάδων, μη δίνοντας σε άγνωστα ταλέντα την ευκαιρία να αναδειχθούν στην ομάδα σε νεαρή ηλικία. Αυτό συνέπεσε με μια κακή στιγμή για το Περουβιανό ποδόσφαιρο, αγωνιζόμενο απεγνωσμένα ενάντια σε μερικές από τις καλύτερες ομάδες της Νότιας Αμερικής. Ένα 4-2-3-1 ή 4-1-4-1 έχει χρησιμοποιηθεί στις τελευταίες αναμετρήσεις τους και είχε ως αποτέλεσμα μία ισοπαλία και τρεις ήττες.
Ως ομάδα, στερείται ποιότητας μονάδων σε όλο το φάσμα. Μόλις τέσσερα μέλη των πρόσφατων επιλογών τους κάνουν καριέρα στα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης και ενώ έχουν παίκτες που έχουν παίξει σε αυτά τα πρωταθλήματα στο παρελθόν, είναι τώρα στα τριάντα τους(βαθιά). Ο Jefferson Farfán ως ένα μόνο παράδειγμα είναι τώρα 36 ετών, δεν είναι σε θέση να αποδώσει στα εκπληκτικά ύψη που συνήθιζε. Η ιστορία μας δείχνει ότι οι γερασμένες ομάδες συνήθως δεν πετυχαίνουν σε διεθνή τουρνουά, κάτι που θα μπορούσε να συμβεί ιδιαίτερα με το ακανθώδες πρόγραμμα του φετινού Κόπα. Μετά δε τον σοβαρό τραυματισμό του Φαρφάν με την Αλιάνζα Λίμα οι λύσεις λιγόστεψαν ακόμα περισσότερο.
Ο Αντρέ Καρίγιο ήταν το διαμάντι του Περού στα τελευταία παιχνίδια, σημειώνοντας τρία γκολ σε τέσσερα παιχνίδια για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όπου το Περού έχασε τρία και κέρδισε ένα. Στη δεξιά πτέρυγα, η επιτυχία του Περού σε αυτό το τουρνουά θα βασιστεί σε μεγάλο βαθμό στην επιθετική του ώθηση. Ο γηγενής του Ντουμπάι Christian Cueva θα εμφανιστεί πίσω από τον επιθετικό σε ένα 4-2-3-1 μαζί με τον Edison Flores.
Τερματοφύλακες : José Carvallo, Pedro Gallese, Renato Solís.
Αμυντικοί : Luis Abram, Luis Advíncula, Miguel Araujo, Alexander Callens, Aldo Corzo, Marcos Johan López, Christian Ramos, Miguel Trauco, Anderson Santamaría.
Μέσοι : Yoshimar Yotún, Pedro Aquino, Horacio Calcaterra, Wilder Cartagena, Christian Cueva, Edison Flores, Christofer Gonzáles, Renato Tapia, André Carrillo. Kluiverth Aguilar.
Επιθετικοί : Gianluca Lapadula, Andy Polo, Marco Rodríguez, Raúl Ruidíaz, Paolo Guerrero, Luis Ibrico.
Πρόγραμμα (Β όμιλος) :
18 Ιουνίου Βραζιλία – Περού
21 Ιουνίου Κολομβία – Περού
24 Ιουνίου Ισημερινός – Περού
28 Ιουνίου Βενεζουέλα – Περού
Εκτίμηση :
Οι αντοχές του 37χρονου Γκερέρο στην επίθεση θα κρίνουν πολλά.
Αν περιμένει όλα τα γκολ από την μεσαία γραμμή πάλι , δε βλέπω φως. Όπως λέει και ο σοφός λαός ο γέρος ή από πέσιμο πάει ή από … Βενεζουελάνο.
Ένα από τα «βαριά» ονόματα της διοργάνωσης που έχει λίγες πιθανότητες να πρωταγωνιστήσει. Θεωρείται το έκτο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, με απόδοση 25.00. Θα παλέψει με Βενεζουέλα για να περάσει από τον όμιλο.
Η πορεία της μέχρι τώρα στα προκριματικά του Παγκοσμίου κυπέλλου , μόνο εφησυχασμό δεν πρέπει να φέρνει στους Περουβιανούς. Η δε συνταγή του Γκαρέκα να φέρει ξαφνικά μερικούς πιτσιρικάδες να ρίξει μέσα με τους παλαίμαχους , μάλλον με λύση ανάγκης μοιάζει παρά με αγωνιστικό πλάνο ανανέωσης.
Πρόταση : Αποκλεισμός στον όμιλο. ΝΟ ΒΕΤ λόγω χαμηλής απόδοσης.
